Yolun açık olsun,

Arka fondan bir Ahmet Kaya şarkısı yükselir.. 
"Siz benim Nasıl yandığımı nereden bileceksiniz" 
Sen gideli kaç mevsim oldu saymadım. Saymayıda hiç istemedim. Sen gittin, daha ne önemi var ki ne kadar gün olmuş, kaç bahar eskitmişim. Gün doğmuş, gün batmış.. Sen gideli benim yüreğimde kar kış kıyamet.. Tek bir yıldız yok, bildiğin zifiri karanlık. Uykularım mı ? Onları hiç sorma, ne yana dönsem sensizlik. Kuş tüyünden yatağımı 
kaldırıp yerine kilit taşları döşemişler. Hangi yana dönsem batıyor. Aslında batan yatak değil sevdiğim sensiz kalan hücrelerimin özlemi.. Sen hücrelerine kadar özlemek ne demek bilmezsin elbet.. Zira bilseydin, dönerdin.. 
Sakın düşünme ah ederim. Zinhar sana tek kelime kötü söz düşmez dilimden, ben seni ömürlük sevdim yarim. İnsan sevdiğine laf söylemez. Başına taç eder, yüreğinin tahtına oturtur, pamuklara sarar sever, gözünden sakınır.. Bize sevmeyi böyle öğrettiler. Devamına eklediler yarim iyi günde, kötü günde dediler. Sen gittin diye ben sevmekten vazgeçeceksem eğer sevgi üzerine yazılmış tüm şiirlere, şarkılara, romanlara, destanlara, aşıklara ihanet etmiş sayarım kendimi. 
Aşkın vebalini taşıyamam seni sevmekten vazgeçemem.. Yerine başkasını severim elbet çünkü insan sevgisiz yaşayamaz. Sen gibi olmaz belki çünkü her sevda kendine özeldir. Sen benim çocuk yanım, pamuk şekerini paylaşırken elma şekerini nasıl yerizin hesabına düştüğüm, uçurtmayı uçururken fotoğrafını kim çekecek telaşında uçurtmayı elimizden bırakışımız ardından gözümüzden gelen yaşların çınlattığı kahkahalarım, taşı kim daha uzağa fırlatacak yarışlarındaki hilelerim, yastık savaşlarımın kahramanı, patlak mısır arkadaşım, gülen yüzüm, sevdiceğim... 
Hep tebessümle yad ettim seni yolun açık olsun yarim, sevdiğim, sevdiceğim, vedamız olsun bu satırlar.. Daha anmayayım seni, adın bir daha düşmesin dilimden, zifiri karası kalksın kalbimin, güneşi açsın yüreğimin baharlar gelsin kelebekler uçuşsun.. Senin şansın bol olsun yarim.. Daha çok sevilesin, daha çok gülesin ömrünce..